มีอยู่วันหนึ่งทางครอบครัวของข้าพเจ้าได้ไปดูที่เพื่อสร้างวัดให้พระแม่ที่คลอง5 ธัญญบุรี เนื้อที่ประมาณ 1ไร่ วางมัดจำไปแล้วประมาณ 40%  และในคืนของวันนึงข้าพเจ้าได้นิมิตรเห็นเสด็จแม่มาบอกกับข้าพเจ้าว่า ที่แห่งนี้นั้นไม่ใช่สถานที่จะสร้างวัด ให้ข้าพเจ้าหันกลับไปทางทิศตะวันออก ถนนเลียบคลองฝั่งคลอง4 แต่ข้าพเจ้าก็ยังคงนิ่งเฉยอยู่ประมาณ 1อาทิตย์ เสด็จแม่ก็ทรงมาเตือนในนิมิตรอีกครั้ง ในวันรุ่งขึ้นเพื่อนที่ชื่อคุณวิชัยและคุณวรรณมาหาที่บ้าน เมื่อได้ฟังความฝันที่ข้าพเจ้าได้เล่าให้ฟัง จึงรับอาสาพาไปดูสถานที่ในทันที

      วันแรกที่เดินทางไปนั้นคว้าน้ำเหลว แต่เพื่อนทั้งสองก็ยังไม่ลดละความพยายามเช่นเดียวกันกับตัวข้าพเจ้า พวกเราจึงเดินทางออกค้นหาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น นอกจากคุณวิชัย คุณวรรณ ยังมีคุณสมบูลย์ และชาวมาเลเซียชื่อ อาจารย์กุมมาลันซึ่งเป็นอาจารย์ของข้าพเจ้าขอตามไปด้วย รวมกับข้าพเจ้าเป็น 5คน โดยพากันขับรถวนไปวนมาหลายรอบจนเวลาล่วงเลยไปถึงบ่าย 2โมง ในที่สุดก็มาพบกับที่ดินผืนหนึ่งบริเวณวงแหวนรอบนอก พอรถหยุดลงตรงที่แห่งหนึ่ง ข้าพเจ้ารู้สึกอึดอัด มือสองข้างเย็นเหมือนมีน้ำแข็งเกาะอยู่ที่กระดูกแล้วก็เดินลงจากรถลุยหนองน้ำเข้าไปข้างใน พอสุดทางก็เจอจอมปลวกใหญ่มาก แต่ที่แปลกไปกว่านั้น มีงูจงอางตัวใหญ่ซึ่งกำลังตั้งท้องนอนขดอยู่ใกล้จอมปลวก แล้วข้าพเจ้าก็ไม่รู้สึกอะไรอีก คณะอีกสี่คนที่ตามหลังมาได้เล่าให้ฟังภายหลังว่า เสด็จแม่ลงประทับที่กายสังขารของข้าพเจ้าและบอกให้ทุกคนได้รับฟังว่า "ที่แห่งนี้คือที่อยู่ของพระองค์" ทุกคนต่างพากันช่วยจุดไฟเพื่อเข้าไปดูงูใกล้ๆและนั่งเฝ้ามองจนถึงเวลา 2ทุ่มเศษๆ ท่ามกลางความมืดมิดวังเวงที่โอบล้อมอยู่รอบกายภายในบริเวณท้องทุ่งและหนองน้ำ ทำให้บางคนเริ่มรู้สึกหวาดกลัว จึงได้ตัดสินใจพากันเดินทางกลับบ้านเพื่อมาตั้งหลักใหม่อีกครั้ง 

      เช้าวันรุ่นขึ้น อาจารย์กุมมาลันของข้าพเจ้าได้บอกว่า ที่ดินผืนนี้ศักดิ์สิทธิ์มากนัก ให้หาทางซื้อไว้ก่อนแล้วค่อยดำเนินการก่อสร้างภายหลัง ข้าพเจ้าจึงวานให้คุณวิชัยไปตามหาเจ้าของที่ดิน และทราบในเวลาต่อมาว่า เจ้าของคือคุณนิภา ตั้งราคาขายอยู่ที่ 4ล้านบาท ต่อ 1ไร่ แต่ข้าพเจ้าก็ต่อลองลงมาได้ 3.5 ล้านบาท โดยวางเงินมัดจำไว้ 5 แสน และอีก15 วัน อีก5แสนรวมเป็นเงิน 1ล้านบาท แต่ว่าช่วงนั้นข้าพเจ้ายังแทบไม่มีเงินเหลืออยู่เลย เพราะเอาไปวางมัดจำไว้ที่คลอง5 มีทางเดียวคือคงต้องพึ่งพระแม่ด้วยการจุดธูปบอกเพื่อหวังจะได้เงินมัดจำคืนมาจากทางนั้นเพื่อนำมาจ่ายให้กับทางนี้นั่นเอง และเหมือนกับเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ ต่อมาประมาณ 2วัน ทางคลอง 5 โทรมาบอกยกเลิกสัญญาและยินดีจะคืนเงินมัดจำให้ทุกบาททุกสตางค์เพราะว่าไม่อยากให้มีการสร้างวัดในโครงการ ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง

      เริ่มต้นจากวางเงินให้กับทางคุณนิภาเสร็จ ข้าพเจ้าก็ให้สถาปนิกเข้ามาถมดินให้ถึงทางเท้าจอมปลวก ใช้เวลา 3วัน พอถึงจอมปลวกงูใหญ่ที่เราเคยพบก็หายไปแล้ว เหลืองแต่โพรงรูกว้างใหญ่และลึกมาก เราจึงไม่ถมดินลงไปเพราะเกรงว่างูจะยังอยู่ในนั้น แต่ว่าวันต่อมาเราก็ได้พบกับความอัศจรรย์อีกครั้ง เมื่องูตัวเล็กๆจำนวนมากมายพากันเลื้อยยั๊วเยี๊ยออกมาจากโพรง ข้าพเจ้าจึงได้นำไข่ไก่ 10ฟอง ไปวางไว้ และรุ่งเช้ากลับมาดูอีกทีก็พบว่าเหลือแต่เปลือกไข่ อาจารย์กุมมาลันก็เลยนัดให้พวกเรามาทำพิธีอัญเชิญงูที่ทุกคนเห็น โดยใช้องค์จำลองทำด้วยปูนสูงประมาณ 9นิ้ว อัญเชิญขึ้นตั้งบนจอมปลวก ต่อจากนั้นประมาณสองอาทิตย์ข้าพเจ้าฝันลักษณะครึ่งหลับครึ่งตื่นว่ามีผู้หญิงสวมชุดสีแดงสด ผมยาว หน้าตาผิวพรรณสวยงาม มาบอกว่า    "ขอบใจเจ้ามากที่ทำให้เรา เราจะช่วยให้ความตั้งใจของเจ้าเรื่องการสร้างวัดสำเร็จสมดังปารถนา แต่ด้วยวิบากกรรมของเจ้านั้นมีมาก จะต้องใช้เวลาสร้างวัดนานถึง 9ปีจึงจะบรรลุดังใจหมาย"   และพอตื่นขึ้นมาจากความฝัน ข้าพเจ้าคิดถึงแม่งูตัวที่ได้ทำพิธีอัญเชิญในครานั้นนั่นเอง

อาจารย์กุมมาลัน และการทำพิธีครั้งแรกที่จอมปลวก 25/7/97

      ต่อมาอีกหกเดือน ข้าพเจ้าก็ได้พบผู้หญิงชุดแดงในนิมิตรอีก ท่านมาบอกตัวเลข รุ่งขึ้นก็ลองไปซื้อล็อตเตอรี่ตามนั้น ปรากฏว่าถูกรางวัลเป็นจำนวนมาก และเป็นเช่นนี้เรื่อยมา น้อยบ้างมากบ้างซึ่งสามารถนำเงินนั้นมาก่อสร้างวัดได้จนถึง 1ปีเต็ม จนอาจารย์กุมมาลัน ได้มาปรารภกับข้าพเจ้าว่าจะจัดพิธีนวราตรีขึ้นในวันที่ 17 ตุลาคม 2540 ซึ่งเป็นวันศักดิ์สิทธิ์ของพระแม่ทุรคาหรือพระแม่กาลีที่ออกรบกับอสูรร้ายจนมีชัยชนะ ทางคณะกรรมการในขณะนั้นมีอยู่ 10ท่านจึงได้เตรียมกันจัดงานขึ้นเป็นปีแรก และได้ตั้งเป็นชมรมชาวฮินดูชื่อว่า "วัดพระแม่กาลี" แต่พอถึงงานวันนวราตรีวันที่ 2 เสด็จแม่ได้ใช้กายสังขารของคุณนาคราชซึ่งเป็นชาวศรีลังกาประทับทรงและตรัสสั่งกับคณะกรรมการทุกคนว่า สถานที่แห่งนี้ควรมีชื่อว่า "ศรีนาคาทุรคาเทวี" และในงาน 3 วันแรกควรบูชาพระแม่ทุรคา วันที่ 4 บูชาแม่ลักษมี วันที่ 5 บูชาแม่สุรัสวดี วันที่ 6.7.8 บูชาพระแม่ทุรคา และวันสุดท้ายคือวันกาวดีของพระแม่ ข้าพเจ้าจึงจัดขบวนขึ้น 3 ขบวน คือ 1.พระพิฆเนศวร์ 2.พระขันธกุมา 3.ขบวนของพระแม่ นับแต่นั้นเป็นต้นมาจวบจนถึงปัจจุบันมิเคยขาด และการดำเนินการก่อสร้างวัดก็เป็นไปเรื่อยๆด้วยหัวใจที่ศรัทธาและเคารพรักต่อเทพในทุกๆพระองค์

เทศกาลนวราตรีของทุกปี วัดจะจัดพิธีอย่างยื่งใหญ่ให้สมพระเกียรติถวายแด่องค์ทวยเทพ